மனிதம் வாழ்கிறது மரங்களிலும் சிலர் மனங்களிலும்...
தேசம் விட்டு தேசம் சென்றாலும்,
கண்டம் விட்டு கண்டம் கடந்தாலும்,
மனித வாசனை இல்லாத,
வானளவு உயரத்தை அடைந்தாலும்,
எங்கும் ஒலிக்கும்...
ஓங்கி உரத்த குரலிலும்,
ஓசையில்லா மௌனத்திலும்...
உதவியென்ற ஒன்று...
கேட்பதற்கு எளிதாய் இருந்தாலும்,
கிடைப்பதில்லை எளிதாய்...
எல்லோருக்கும்...
உதவியென்று கேட்டதும்
உள்ளுக்குள் முளைக்கிறது...
ஆயிரம் சிந்தனைகள்...
தெரிந்தவன்தானா என்று,
அலசி ஆராய்கிறது,
அனுபவ ஆழ்மனது...
கைம்மாறு கிடைக்குமாயென
கணக்கிடுகிறது...
கால்குலேட்டர் மூளை...
தர்மத்தின் பலனையெல்லாம்,
அறுவடைச் செய்யத்துடிக்கிறது..
ஆன்மீக ஆன்மா...
சாதியென்ன மதமென்ன,
சாக்கடைக்குள் குளிக்கிறது..
அறிவிழந்த ஜந்து...
ஆனால்,
ஒன்று மட்டுமே...
ஒப்பற்ற நிதர்சனம்...
யாரோ ஒருவருக்கு,
யாரோ ஒருவர்,
தெரிந்தோ தெரியாமலோ,
அறிந்தோ அறியாமலோ,
உதவிக் கொண்டே இருக்கிறார்கள்...
எவ்வித பிரதிபலனையும்,
எதிர்பார்க்காமல்...
ஒவ்வொரு நொடியும்...
ஆம்...
மனிதம் வாழ்கிறது...
மரங்களிலும்...
சிலர் மனங்களிலும்...
அப்படி,
வேரோடு வீழ்ந்தாலும்,
தோளோடு துணை நிற்கும்,
யாரோ ஒருவரால்தான்...
உலகம் சுழற்கிறது..
மனிதத்துடன் இன்றும்.....
முயன்றெதுவும் முடியாவிட்டாலும்,
இயன்றதை செய்வோம்...
இயலாதவர்க்கும்...
இல்லாதவர்க்கும்...
உங்கள்,
கவிஞர் விஜயநேத்ரன்
